1











































1











































1











































1











































1











































1











































1











































1











































เหม่อมองบนGฟ้าไDกล จ้องFมองด้วยความสงCสัย
ว่าใครกันGนะใDคร ที่Fพาให้เธอ เCดินหลงทางมาเจอกับฉัน
*Bm มีคนเป็นEmล้านคน ช่างไร้เหตุBmผลจริงๆที่Emเราเจอกัน
จากเป็นFคนไม่เชื่ออะไร
สุดท้ายก็ได้ แต่Dถามตัวเองซ้ำๆ
**G ตกลงคือพBmรหมลิขิตใช่ไAmหม ที่เCขียนให้เป็นอย่างDนั้น
G ตกลงให้เBmรารักกันใช่ไAmหม อย่างCนั้นขอไDด้ไหม
Am โปรดอย่าทำให้Bmเราพลัดพราก
ให้เBรารักกัน เนิ่นนEmานถึงDจนวัCนตาย โอ้Dโอ.. ฉันขอได้ไหม
Instru : / G D / F C / (2 Times)
เมื่อก่อนลมGหายDใจ ก็Fคิดว่าเป็นของCฉัน
แต่พอได้GพบเDธอ เพิ่งFรู้จริงๆ Cลมหายใจคือเธอเท่านั้น
*Bm มีคนเป็นEmล้านคน ช่างไร้เหตุBmผลจริงๆที่Emเราเจอกัน
จากเป็นFคนไม่เชื่ออะไร
สุดท้ายก็ได้ แต่Dถามตัวเองอีกครั้ง..
**G ตกลงคือพBmรหมลิขิตใช่ไAmหม ที่เCขียนให้เป็นอย่างDนั้น
G ตกลงให้เBmรารักกันใช่ไAmหม อย่างCนั้นขอไDด้ไหม
Am โปรดอย่าทำให้Bmเราพลัดพราก
ให้เBรารักกัน เนิ่นนEmานถึงDจนวัCนตาย โอ้Dโอ.. ฉันขอได้ไหม
Instru : / G Bm / Am C D / (2 Times)
/ C / D /
คBmนมีอีกตั้งEmล้านคน ไม่มีเหตุBmผลที่เธอต้องเEmลือกฉัน..
จากเป็นFคนไม่เชื่ออะไร
สุดท้ายก็ได้ แต่Dถามตัวเองอีกครั้ง..
**G ตกลงคือพBmรหมลิขิตใช่ไAmหม ที่เCขียนให้เป็นอย่างDนั้น
G ตกลงให้เBmรารักกันใช่ไAmหม อย่างCนั้นขอไDด้ไหม
Am โปรดอย่าทำให้Bmเราพลัดพราก
ให้เBรารักกัน เนิ่นนEmานถึงDจนวัCนตาย โอ้Dโอ..
ฉันขอได้ไCหม โอ้Dโอ.. ฉันขอได้ไGหม..
คำร้อง : ขจรเดช พรมรักษา
ทำนอง : พูนศักดิ์ จตุระบุล, อภิชาติ พรมรักษา
เรียบเรียง : Big Ass
เหม่อมองบนฟ้าไกล จ้องมองด้วยความสงสัย
ว่าใครกันนะใคร ที่พาให้เธอ
เดินหลงทางมาเจอกับฉัน
* มีคนเป็นล้านคน
ช่างไร้เหตุผลจริงๆที่เราเจอกัน
จากเป็นคนไม่เชื่ออะไร
สุดท้ายก็ได้ แต่ถามตัวเองซ้ำๆ
** ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม
ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่ไหม อย่างนั้นขอได้ไหม
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย
โอ้โอ.. ฉันขอได้ไหม
เมื่อก่อนลมหายใจ ก็คิดว่าเป็นของฉัน
แต่พอได้พบเธอ เพิ่งรู้จริงๆ
ลมหายใจคือเธอเท่านั้น
* มีคนเป็นล้านคน
ช่างไร้เหตุผลจริงๆที่เราเจอกัน
จากเป็นคนไม่เชื่ออะไร
สุดท้ายก็ได้ แต่ถามตัวเองอีกครั้ง..
** ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม
ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่ไหม อย่างนั้นขอได้ไหม
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย
โอ้โอ.. ฉันขอได้ไหม
คนมีอีกตั้งล้านคน ไม่มีเหตุผลที่เธอต้องเลือกฉัน..
จากเป็นคนไม่เชื่ออะไร
สุดท้ายก็ได้ แต่ถามตัวเองอีกครั้ง..
** ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม
ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่ไหม อย่างนั้นขอได้ไหม
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้โอ..
ฉันขอได้ไหม โอ้โอ.. ฉันขอได้ไหม..