1
1
1
1
1
1
1
(พิมพ์คอร์ด)บ่ได้เป็นFหิน ที่บ่มีความC/Eฮู้สึก
ทุ่มเทใส่ใจ ลงไDmปกะยังบ่ถึง ใBbจของCเจ้า
ถ้าเซาฮักFกัน กะจักสิจ่งเอาไว้เฮ็ดหC/Eยัง
สถานะที่เป็นได้แDmค่ คนคั่นกลาง มันเBbจ็บอีCหลี
* สิ่งAmดีๆที่เจ้าเคยมีให้กันมื้อนั้น มื้อDmนี้เทไปให้เขา
ความเป็นเAmรา มันเริ่มบ่เหลือเชื้อเดิมให้จำ
เหยียบDmย่ำด้วยคำว่า บ่แคร์
มักจุกBbคักแหน่ แต่กะเCว้าบ่ได้ ได้แค่ปล่อยผ่าน
โCอโฮ้ โอ๊ย.. มันCทรมาน..
** จนต้องแFสดงอาการ ของหัวC/Eใจ
มันถูกรุกรDmาน จนเป็นแผลCบ่เซา
ที่ทนBbอยู่กะย้อน ฮักAmเจ้ามันฮัก
คนที่บ่ปGmาก บ่แม่นว่าบ่ฮู้Cสึก
จนต้องแFสดงอาการ ของหัวC/Eใจ
มันเกินต้านทDmาน ย้อนว่าแผลCมันลึก
ที่เBbก็บทุกอย่าง บ่แAmม่นว่าปึก
น้ำGmตามันไหลมาบ่เCซา มันอดเอาบ่ไFหวแล้ว..
Instru : / F / Dm C / Bb Am / Gm C /
บ่ได้เป็นFหิน ที่บ่มีความC/Eฮู้สึก
เฮ็ดดีนำใจ ลงไDmปกะยังบ่ถึง ใBbจของเCจ้า
ถ้าเซาฮักFกัน กะบอกแหน่จักหน่อยเป็นหC/Eยั่ง
สถานะที่เป็น เหลือDmแค่คนคั่นกลาง มันเBbจ็บอีCหลี..
* สิ่งAmดีๆที่เจ้าเคยมีให้กันมื้อนั้น มื้อDmนี้เทไปให้เขา
ความเป็นเAmรา มันเริ่มบ่เหลือเชื้อเดิมให้จำ
เหยียบDmย่ำด้วยคำว่า บ่แคร์
มักจุกBbคักแหน่ แต่กะเCว้าบ่ได้ ได้แค่ปล่อยผ่าน
โCอโฮ้ โอ๊ย.. มันCทรมาน..
** จนต้องแFสดงอาการ ของหัวC/Eใจ
มันถูกรุกรDmาน จนเป็นแผลCบ่เซา
ที่ทนBbอยู่กะย้อน ฮักAmเจ้ามันฮัก
คนที่บ่ปGmาก บ่แม่นว่าบ่ฮู้Cสึก
จนต้องแFสดงอาการ ของหัวC/Eใจ
มันเกินต้านทDmาน ย้อนว่าแผลCมันลึก
ที่เBbก็บทุกอย่าง บ่แAmม่นว่าปึก
น้ำGmตามันไหลมาบ่เCซา..
** เลยต้องแFสดงอาการ ของหัวC/Eใจ
มันถูกรุกรDmาน จนเป็นแผลCบ่เซา
ที่ทนBbอยู่กะย้อน ฮักAmเจ้ามันฮัก
คนที่บ่ปGmาก บ่แม่นว่าบ่ฮู้Cสึก
เลยต้องแFสดงอาการ ของหัวC/Eใจ
มันเกินต้านทDmาน ย้อนว่าแผลCมันลึก
ที่เBbก็บทุกอย่าง บ่แAmม่นว่าปึก
น้ำGmตามันไหลมาบ่เCซา มันอดเอาบ่ไFหวแล้ว..
ที่เBbก็บทุกอย่าง บ่แAmม่นว่าปึก
น้ำGmตามันไหลมาบ่เซC C7า.. ที่เสียเCจ้า มันเลยทนบ่ได้..
Outro : / Bb Am / Gm C / F /
เนื้อร้อง/ทำนอง : อ.ปรีชา ปัดภัย
เรียบเรียง : เอ็ม นาโนน/ยศดนัย ภู่ทอง
บ่ได้เป็นหิน ที่บ่มีความฮู้สึก
ทุ่มเทใส่ใจ ลงไปกะยังบ่ถึง ใจของเจ้า
ถ้าเซาฮักกัน กะจักสิจ่งเอาไว้เฮ็ดหยัง
สถานะที่เป็นได้แค่ คนคั่นกลาง มันเจ็บอีหลี
* สิ่งดีๆที่เจ้าเคยมีให้กันมื้อนั้น มื้อนี้เทไปให้เขา
ความเป็นเรา มันเริ่มบ่เหลือเชื้อเดิมให้จำ
เหยียบย่ำด้วยคำว่า บ่แคร์
มักจุกคักแหน่ แต่กะเว้าบ่ได้ ได้แค่ปล่อยผ่าน
โอโฮ้ โอ๊ย.. มันทรมาน..
** จนต้องแสดงอาการ ของหัวใจ
มันถูกรุกราน จนเป็นแผลบ่เซา
ที่ทนอยู่กะย้อน ฮักเจ้ามันฮัก
คนที่บ่ปาก บ่แม่นว่าบ่ฮู้สึก
จนต้องแสดงอาการ ของหัวใจ
มันเกินต้านทาน ย้อนว่าแผลมันลึก
ที่เก็บทุกอย่าง บ่แม่นว่าปึก
น้ำตามันไหลมาบ่เซา มันอดเอาบ่ไหวแล้ว..
[ Music ]
บ่ได้เป็นหิน ที่บ่มีความฮู้สึก
เฮ็ดดีนำใจ ลงไปกะยังบ่ถึง ใจของเจ้า
ถ้าเซาฮักกัน กะบอกแหน่จักหน่อยเป็นหยั่ง
สถานะที่เป็น เหลือแค่คนคั่นกลาง มันเจ็บอีหลี..
* สิ่งดีๆที่เจ้าเคยมีให้กันมื้อนั้น มื้อนี้เทไปให้เขา
ความเป็นเรา มันเริ่มบ่เหลือเชื้อเดิมให้จำ
เหยียบย่ำด้วยคำว่า บ่แคร์
มักจุกคักแหน่ แต่กะเว้าบ่ได้ ได้แค่ปล่อยผ่าน
โอโฮ้ โอ๊ย.. มันทรมาน..
** จนต้องแสดงอาการ ของหัวใจ
มันถูกรุกราน จนเป็นแผลบ่เซา
ที่ทนอยู่กะย้อน ฮักเจ้ามันฮัก
คนที่บ่ปาก บ่แม่นว่าบ่ฮู้สึก
จนต้องแสดงอาการ ของหัวใจ
มันเกินต้านทาน ย้อนว่าแผลมันลึก
ที่เก็บทุกอย่าง บ่แม่นว่าปึก
น้ำตามันไหลมาบ่เซา..
** เลยต้องแสดงอาการ ของหัวใจ
มันถูกรุกราน จนเป็นแผลบ่เซา
ที่ทนอยู่กะย้อน ฮักเจ้ามันฮัก
คนที่บ่ปาก บ่แม่นว่าบ่ฮู้สึก
เลยต้องแสดงอาการ ของหัวใจ
มันเกินต้านทาน ย้อนว่าแผลมันลึก
ที่เก็บทุกอย่าง บ่แม่นว่าปึก
น้ำตามันไหลมาบ่เซา มันอดเอาบ่ไหวแล้ว..
ที่เก็บทุกอย่าง บ่แม่นว่าปึก
น้ำตามันไหลมาบ่เซา..
ที่เสียเจ้า มันเลยทนบ่ได้..